Pracodawcy w niektórych przypadkach płacą więcej niż ustawowy limit odszkodowania za niesłuszne zwolnienie. po orzeczeniu Szkockiego EAT w Dafiaghor-Olomu v Community Integrated Care.
Ustawowy limit odszkodowań za nieuczciwe zwolnienie (niższa z 52 tygodniowego wynagrodzenia, a obecnie 93 878 zł) ma zastosowanie do ogólnej oceny odszkodowania po „uwzględnieniu” wszelkich płatności dokonanych przez pracodawcę na rzecz pracownika w odniesieniu do przedmiotu roszczenia. Scottish EAT orzekł, że, w przypadku gdy nagroda wyrównawcza nakazana przez Trybunał została wypłacona przez pracodawcę, ale pracownik następnie odwołał się do środka zaradczego, a na drugim przesłuchaniu środków zaradczych Trybunał obliczył odszkodowanie w wyższej wysokości znacznie powyżej WPR, pierwotna kwota zapłacona powinna zostać odliczona przed zastosowaniem ustawowego pułapu. Pracodawca argumentował, że najpierw należy zastosować WPR, a następnie wypłacić kwotę, która została już wypłacona; EAT miał sympatię do stanowiska pracodawcy, ale czuł się ograniczony ustawowym sformułowaniem do odrzucenia tego argumentu. W rezultacie pracodawca zapłacił ustawowy limit powiększony o kwotę początkowego wynagrodzenia.
Bez uchylenia tej decyzji lub reformy legislacyjnej pracodawcy mogą być zatem ukarani, jeśli niezwłocznie zapłacą pierwszą nagrodę, tylko za to, że można się od niej skutecznie odwołać. W przypadku gdy powodowi może potencjalnie zostać przyznana strata znacznie przekraczająca ustawowy pułap, pracodawcy mogą rozważyć Nie wypłacenie pierwotnej nagrody w ciągu wymaganych 14 dni i ubieganie się o zawieszenie postępowania egzekucyjnego w oczekiwaniu na odwołanie. Jednakże odsetki będą nadal należne (obecnie w wysokości 8% pa) od dnia następującego po pierwotnej decyzji.
